6 απαραίτητα συστατικά, για την εδραίωση μιας στέρεης σχέσης μεταξύ γονέα- παιδιού.

Από την Οικογενειακή Ψυχολόγο,
Ιωάννα Ρεϊζοπούλου, M.Sc

1.ΧΡΟΝΟΣ:

Είναι αυτονόητο ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από τους γονείς τους, παρόντες στη ζωή τους, τόσο στις καλές όσο και στις κακές στιγμές! Δηλαδή γονείς που τα αφιερώνουν άφθονο χρόνο, τόσο ποσοτικό, όσο και ποιοτικό! Χρόνο για το παιδί σημαίνει, γονείς που ακόμη κι αν είναι πολυάσχολοι «δημιουργούν χρόνο», θέτουν προτεραιότητες και επιδεικνύουν θετική διάθεση να ασχοληθούν αποκλειστικά μαζί με τα παιδιά τους, με ποικίλους τρόπους, ανάλογα με την ηλικία τους.

2.ΠΡΟΣΟΧΗ:

«Μαμά/Μπαμπά Κοίτα με!». Τα παιδιά επιζητούν την αμέριστη προσοχή και το άγρυπνο βλέμμα των γονιών τους, το βλέμμα εκείνο που επικυρώνει την ύπαρξη τους! Είναι προτιμότερο οι γονείς να προσπαθούν να ασχολούνται με τα παιδιά τους με θετικούς τρόπους (οπτική & σωματική επαφή, παιχνίδια, παραμύθια, διάλογο, βόλτες κ.α.) και να αποφεύγουν τους αρνητικούς τρόπους να δείχνουν την προσοχή τους (επίπληξη, φωνές, μάλωμα, στερήσεις κ.α.). Ενίοτε, συστήνεται στους γονείς, να αποκλείουν όλες τις μορφές τεχνολογίας από κάποιες οικογενειακές στιγμές, για να μπορούν να παρέχουν την αμέριστη προσοχή τους, καθώς η γονεϊκή προσοχή βοηθά στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης των παιδιών!

3.ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ:

Τα παιδιά μαθαίνουν τον κόσμο, μέσα από τα μάτια των γονιών τους. Οι γονείς είναι υπεύθυνοι στο να προσφέρουν καθοδήγηση, ένα σταθερό σύστημα πειθαρχίας, διαπαιδαγώγησης και ένα συνεκτικό σύστημα αξιών, αφού πρώτα όμως έχουν εδραιώσει μια θερμή σχέσης αγάπης.

Οι οικογενειακές σχέσεις (γονέα- παιδιού, γονέων μεταξύ τους, γονέων με την ευρύτερη οικογένεια) ενίοτε γίνονται πολύπλοκες ή και διαταράσσονται, κυρίως σε φάσεις αλλαγής, όπου το κάθε άτομο αλλά και όλη η οικογένεια ως σύστημα καλείται να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Έτσι λοιπόν στην οικογενειακή θεραπεία αξιοποιείται όλη η οικογένεια για να βοηθηθεί ένα μέλος, παιδί ή ενήλικα, που στην συγκεκριμένη φάση παρουσιάζει κάποιο σύμπτωμα ή δυσκολία στην προσωπική του εξέλιξη. Πολλές φορές ένα σύμπτωμα γίνεται κατανοητό και ενδεχομένως χρήσιμο μέσα στο πλαίσιο μιας οικογένειας και φαίνεται πως μόνο αλλάζοντας τα μοτίβα αλληλεπίδρασης της οικογένειας μπορεί να αλλάξει και η προβληματική συμπεριφορά.

4.ΣΤΟΡΓΗ:

Μια στάση στοργής και αποδοχής είναι βασική για την εδραίωση μια στέρεης σχέσης μεταξύ γονέα και παιδιού. Τα παιδιά χρειάζονται τη ζεστασιά, την φροντίδα αλλά και τη σταθερότητα. Οι γονείς εκδηλώνουν την αγάπη τους, μέσω της σωματικής έκφρασης (αγκαλιές/χάδια/φιλιά/ γαργαλητά), αναγνωρίζοντας τις ευεργετικές ιδιότητες του θετικού αγγίγματος! Σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας μπορούν να δείχνουν την στοργή τους και με άλλους τρόπους, όπως μέσω της ενεργητικής ακρόασης, δεξιότητα που καθρεπτίζει τα συναισθήματα.

5. ΑΚΡΟΑΣΗ:

Τα παιδιά όλων των ηλικιών, θέλουν να τα ακούνε και να τα αναγνωρίζουν για να νιώθουν σημαντικά! Χρειάζονται γονείς που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους, γονείς που να ακούνε αυτά που λένε, αλλά και να αφουγκράζονται και τα βαθύτερα συναισθήματά τους, τις απόψεις και τις ανησυχίες τους. Μέσω της ουσιαστικής ακρόασης, επιτυγχάνεται ισχυρός συναισθηματικός δεσμός μεταξύ γονέα και παιδιού!

6.ΦΡΟΝΤΙΔΑ του Παιδιού αλλά & του Γονέα:

Οι γονείς ικανοποιούν όλες τις ανάγκες των παιδιών τους και φροντίζουν για την διατροφή, την ασφάλεια και την κοινωνική τους ζωή. Κατά τον ίδιο τρόπο, πρέπει οι γονείς να φροντίζουν τους εαυτούς τους. Δηλαδή είναι σημαντικό να μεριμνούν για την σωματική και ψυχική τους υγεία (διατροφή, ύπνο, ξεκούραση, άθληση, χαλάρωση) και να επιδιώκουν δημιουργικούς εξόδους, προσωπικό και συντροφικό χρόνο χωρίς παιδιά, εφαρμόζοντας μια ρουτίνα αυτό-φροντίδας!

Μελετώνται οι παράγοντες εκείνοι που ευνοούν την συναισθηματική σύνδεση μεταξύ γονέων -παιδιών, καθώς όλοι οι ειδικοί ψυχικής υγείας, συμφωνούν ότι η σχέση γονέα–παιδιού είναι καθοριστικής σημασίας, για την μετέπειτα ψυχο-συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού!

*Πολλές από τις δεξιότητες που αναφέρονται παραπάνω διδάσκονται στις Σχολές Γονέων που συντονίζει η ψυχολόγος δυο φορές τον χρόνο.

• Πηγή: Judy Arnall, (2016), «Πειθαρχία Χωρίς Τιμωρία», Εκδόσεις Μάρτης, Gordon Hellas